Κατρακυλούν απ' τον λόφο του ώμου
στην κατηφόρα του βραχίονα
αποστάζονται
υπό κενό
αθέατης ρομπότ ρουφήχτρας
Στις ακμές οριοθετώ τον συμβιβασμό
με ένα κεφαλαίο άνευ
θεμελιώνω το προκάτ γκρεμισμένο σπίτι μας
πάνω στην πλάτη του δράκου
σταθερό στην ολίσθηση
ένδον ενός κυλίνδρου δοχείου
Τρία τσίγκινα βαρέλια με το αίμα μου
Πού να τα χαρίσω και ποιος να τα πάρει;
Τα χωριά στα πόδια σου
στεγνή
πεζοπορία
κόκκινο μονοπάτι
σέρνω κι αφήνω
σπασμένα τριχοειδή
ένδον του ματιού
Κι ύστερα ήταν το αίμα μέσα μου
πηχτό κι αργόσυρτο
σαν μελανιασμένο σύννεφο
να συμπυκνώνεται στα πιο δευτερεύοντα βιολογικά συστήματα
κι όχι πως ξέρω αναερόβια αναπνοή
Οι επαρχίες στα χέρια σου
αναρρίχηση
αγγειοπλαστική
κόκκινο ξέφωτο
το αντίκρυσμα, το τίμημα κι εσύ
ένδον του αριστερού κόλπου
κι ύστερα ήμουν εγώ μέσα στο αίμα μου
μια παραφωνία από κόκκαλα και δέρμα
να ορέγομαι κρυφά τη ματαιωμένη κατάποση
μια ύστατη λύση αξιοπρεπούς αποχαιρετισμού
Τρία τσίγκινα κονσερβοκούτια
Πού να τα χαρίσω και ποιος να τα πάρει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου