Το όνειρο

Κόβω την κρυστάλλινη εικόνα 

με ένα δρεπάνι του χρόνου 

ζαλισμένο κυματιστό 

βλέμμα πλαστικό του μαξιλαριού 

πολύχρωμος χώρος μέσα στο κενό μου 

κλειστός χρόνος μέσα στον ύπνο μου

ήρθες αυτή τη φορά 

με μπλε ντυμένα χείλη 

στο αναπότρεπτο απόγευμα

στη σάλα

κάτω στο χαλί 

πάνω στο άτομο του άνθρακα

σε ψάχνω 

δερμάτινη υφή 

στο κέρινο γλυπτό μου

κι ήσουν από φωτιά 

όλος καμένος

κι ήμουν από ζωή 

όλη άδεια

το τρένο που έχασε τις ράγες του 

και γυρίζει πίσω 

το τρένο που ποτέ δεν έφυγε

άρα γιατί να γυρίσει πίσω

ξεκίνησε πάλι να τρέχει 

σε κυκλική τροχιά γύρω απ' τον ήλιο 

ξεκίνησε πάλι να βρέχει

ποιος ξέρει ποιο χρώμα 

μένει να μου ξεβάψει

Αυτόματα

Τρία τσίγκινα βαρέλια με το αίμα μου 

Κατρακυλούν απ' τον λόφο του ώμου 

στην κατηφόρα του βραχίονα 

αποστάζονται 

υπό κενό 

αθέατης ρομπότ ρουφήχτρας 

Στις ακμές οριοθετώ τον συμβιβασμό

με ένα κεφαλαίο άνευ 

θεμελιώνω το προκάτ γκρεμισμένο σπίτι μας 

πάνω στην πλάτη του δράκου 

σταθερό στην ολίσθηση 

ένδον ενός κυλίνδρου δοχείου 

Τρία τσίγκινα βαρέλια με το αίμα μου

Πού να τα χαρίσω και ποιος να τα πάρει; 

Τα χωριά στα πόδια σου 

στεγνή 

πεζοπορία 

κόκκινο μονοπάτι 

σέρνω κι αφήνω

σπασμένα τριχοειδή 

ένδον του ματιού 

Κι ύστερα ήταν το αίμα μέσα μου

πηχτό κι αργόσυρτο 

σαν μελανιασμένο σύννεφο 

να συμπυκνώνεται στα πιο δευτερεύοντα βιολογικά συστήματα 

κι όχι πως ξέρω αναερόβια αναπνοή 

Οι επαρχίες στα χέρια σου  

αναρρίχηση 

αγγειοπλαστική 

κόκκινο ξέφωτο 

το αντίκρυσμα, το τίμημα κι εσύ 

ένδον του αριστερού κόλπου 

κι ύστερα ήμουν εγώ μέσα στο αίμα μου 

μια παραφωνία από κόκκαλα και δέρμα 

να ορέγομαι κρυφά τη ματαιωμένη κατάποση

μια ύστατη λύση αξιοπρεπούς αποχαιρετισμού  

Τρία τσίγκινα κονσερβοκούτια

Πού να τα χαρίσω και ποιος να τα πάρει; 

Ο γεμιστήρας

Σήμερα θα στήσω μια γιορτή μέσα στο κομοδίνο.

Είκοσι χρόνια το εξάσφαιρο στο πρώτο συρτάρι 

για καλή τύχη.

Δέκα χρόνια το μολύβι, το χαρτί, στο δεύτερο.

Η λέξη, μίας μέρας νεογέννητη, επιπλέει

πάνω στα δρύινα νερά.

Είμαι μεγάλη πια για νεροπίστολα.

Μου το ανακοίνωσε ο πατέρας μου και μετά δεν ξαναμίλησε ποτέ για όπλα.

Είμαι μικρή ακόμα για ποιήματα.

Μου το ανακοίνωσε ο πατέρας μου και μετά μόνο μιλούσε για όπλα.

Ήλπιζε φαίνεται κι αυτός σε κάποιο μολυβένιο δυστύχημα 

εφάμιλλο των βαλλιστικών. 

Φυλάω, ακόμα, έναν γεμιστήρα κάτω απ' το μαξιλάρι για ασφάλεια:

άκρως επιτυχημένη ανταλλακτική συμφωνία με τη νεράιδα των δοντιών.

Για σένα που ερχόσουν τόσο συχνά δεν έλεγα τίποτα

γιατί ήσουν από βαμβάκι και όχι από μολύβι 

και τα βαμβακερά δεν τα θέλαμε στο κρεβάτι μας 

Τον γεμιστήρα που αντάλλαξα για το τελευταίο νεογιλό μου δόντι,

μια μέρα θα τον αδειάσω στο στρώμα μου.

Για ασφάλεια.

Να τιναχτούν πούπουλα και ελατήρια στον αέρα,

Να ξεχειλίσουν οι ραφές με κύματα λευκή γενειάδα,

Να γεμίσει το δωμάτιο αγανακτισμένα ακάρεα 

και αερομεταφερόμενα μικρόβια.

Μαμά, μπαμπά

θέλω να πω συγγνώμη για τούτη την επέτειο

που τελικά σας έκανα δρύινα νερά,

που σας χαλάω τα έπιπλα,

που πια δεν έχω προίκα,

μόνο έναν γεμιστήρα κάτω απ' το μαξιλάρι,

αλλά κι αυτόν μια μέρα τον άδειασα στο στρώμα μου.

Είχε αρχίσει το εκμαγείο επικίνδυνα να μου μοιάζει.

Υδατικά διαλείμματα

Τη δέκατη τέταρτη μέρα αλλάξαμε πλανήτες.

Η απόβασή σου απόφαση κατεξοχήν στρατηγική,

κι εγώ σαστίζω μες στα νερά 
μη αναγνωρίζοντας τον εαυτό μου, έτσι ντυμένη,
με ένα φανταχτερό νυχτικό στολή κατάδυσης
με τα χέρια μου σε διαμορφώσεις ελικοειδείς
- τα ίδια χέρια με προχτές,
τα γλοιώδη πλοκάμια -
να πέφτω στον ουρανό να με τρώνε τα ψάρια

Αγόρασα μια Αθήνα για σένα
και μετά τη βύθισα στον όλεθρο.
Έναν ήλιο εξαιρετικά υπεριώδη
- στο θρασύτατο ακτινοβόλο φως πώς ψήνεται το δέρμα σου -, 

ένα σετ βατραχοπέδιλα πολύ ανθεκτικά 

και μια μάσκα εξερεύνησης πηχτών υδάτων.

Αγόρασα μια Αθήνα για σένα

και μετά τη βάφτισες στη φορμόλη.

Αυτή την πόλη, 

που την περπάτησες διά ξηράς πάνω στο στέρνο μου.

 
Αγόρασα μια Αθήνα για σένα.

Την έκλεισες σε ενυδρείο ίδρυμα.

Σε προσκαλώ τώρα στο βασίλειό μου 

για μακροβούτια και άλλα υποβρύχια παιχνίδια.

4:55 (και άλλα ερωτήματα)

Το σώμα σου στο πιο σκούρο του σημείο 

είχε μια μυρωδιά σαν αίμα 

σαν θάνατος κύκνου 

παταγώδης βίαιος θάνατος μες στη λευκότητα 

Αυτή την πρόστυχη μυρωδιά

τη συγκινητική 

Μήπως το αίμα αντί για αίμα ήταν μια κοιτίδα παπαρούνες; 

Τότε γιατί να μη μεθάς κι εσύ καθώς μασούσαμε; 

Αλλά αφού κάρφωνα το βλέμμα

κι εσύ κάρφωνες το σώμα
πώς περίμενες να θυμάσαι τα μάτια μου;

Κι αφού έβλεπες ότι μπερδεύω το χι από το χάδι με το χι από το όχι 

γιατί δε με άφησες να αλλάξω αντωνυμία; 

Να πάρω μια λιγότερο προσωπική

Και ποιος να μπει εγγυητής
στο δικό μου στοίχημα
αφού αποφάσισα να πολεμάω
της ένωσής μας το αταίριαστο;

Μοιρασμένη ανάγκη και καρδιά
Σίγουρη ήττα
Όπως μοιρασμένη
λέξη και σιωπή
Απόλυτες και οι δύο

Νέες δυνατότητες αυτοτραυματισμού

Κι αφού πια έχουν εκλείψει οι ευφάνταστες μέθοδοι αυτοκτονίας - κι όλο ακούμε στα νέα για αυτοπυροβολισμούς, απαγχονισμούς, χάπια και λοιπά -, έχω να καταθέσω την ταπεινή μου πρόταση στην αγαπητή κοινότητα των αναξιοπαθούντων:

Τώρα διαβάζω τα γραπτά σου 

Ξυπνάω και σκίζω κάθε πρωί την ίδια φωτογραφία 

Κάθε μέρα σε μικρότερα κομμάτια

Μέχρι να μείνει από σένα το μισό σου μάτι

Κι από εκείνη μια υποψία καλοκαιρινού φορέματος 

Τη νύχτα φωνάζω τους αυτόχειρες φίλους μου και παίζουμε παζλ

Γένεση ΙΙ

"... κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς"

Την έκτη μέρα είπε ο Θεός "ποιήσωμεν άνθρωπον".

Τη γιαγιά, τον παππού. 

Εκείνοι εμένα. 

Εγώ τη θλίψη.

Πήγα και την έριξα στη θάλασσα μαζί με ένα ντεπόν αναβράζον

Τι χαρά 

Τι χαρά 

Να πνιγόμουν στους αφρούς 

Ο καλός μας Θεός 

που μας σκέφτηκε.

Πριν προλάβουμε να γίνουμε αυτό που θέλουμε μας φόρτωσε 

το κατ' εικόνα 

το καθ' ομοίωσιν

την άνωση 

Τι κρίμα

Τι κρίμα 

Ήμουν ξύλινη 

Ο καλός μου Θεός 

που με σκέφτηκε.

Ψάρια, πτηνά, ζώα, ερπετά

τα παιχνίδια μου

Λευκίνη εγκεφαλίνη

Θα πάω στο φαρμακείο να σε ζητήσω σε ενέσιμη μορφή.

Κυκλοφορείς, λένε, σε κάτι κιτ για απευθείας έγχυση 

στις συντεταγμένες του κεντροανατολικού θώρακος.

Έτσι που να μη διακρίνεται πια

το από και το προς την ανάμνηση 

μόνο μια σύριγγα μακριά σα λεπίδα.

Ξιφομαχία

Ενδοφλέβιο σκορ 1-0

Υπάρχει μια αμπούλα με σένα σε διπλή συμπύκνωση.

Βαθιά να μπει να σκάσει αυτό το εκνέφωμα από χιλιάδες υποδόριες χειροβομβίδες    

απ' την ανάποδη του χακί μου δέρματος διπλής όψεως και παραλλαγής.

Σπλάτερ

Ενδοφλέβιο σκορ 2-0

Κουβαλάω στο κεφάλι μου μια υπόφυση βιοδιασπώμενη σακούλα.

Ποια αδύναμη εγκεφαλίνη; (φυσική μου ορμόνη) Η ελάχιστη επίδραση.

Θα σε παίρνω μέχρι η ουσία να μου ζεματίσει το μυαλό 

οπιούχα, ακαταμάχητη 

χημική ανάγκη

θρίαμβος

έμβολο

κλικ

θρίαμβος

έμβολο 

κλικ

οπιούχα, ακαταμάχητη

απάντηση σε κάθε κορεσμένο υποδοχέα

έμβολο

κλικ

Ενδοφλέβιο σκορ 3-0

Βραχίονας, σημαία, σφυρίχτρα

Γένεση Ι

Την τρίτη ημέρα 

έγινε η ήττα πόνος υποβάθρου

θόρυβος

Ο διαχωρισμός μια ανυπόφορη έξη 

που μετά από χιλιάδες χρόνια 

θα ονομαζόταν ακτογραμμή

Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· συναχθήτω τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς συναγωγὴν μίαν, καὶ ὀφθήτω ἡ ξηρά. Καὶ ἐγένετο οὕτως. 

Καὶ συνήχθη τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς τὰς συναγωγὰς αὐτῶν, καὶ ὤφθη ἡ ξηρά.

Από την τρίτη ημέρα και κάθε μέρα 

αναδύεσαι

φρέσκο κύμα που σκάει σε μια ξένη

πολύ μακρινή στεριά 

με πολύχρωμη άμμο 

και παστέλ βότσαλα σαν κουφέτα

Ελπίζω μια μέρα να μπορέσω να προσεγγίσω αυτή την παραλία

Αυτή τη φορά έστω και μόνο διά θαλάσσης

Λοβοτομή

Θα υποβληθώ σε μια επέμβαση ρουτίνας. 

Θα φροντίσω να εκμεταλλευτώ τις καλοκαιρινές εκπτώσεις 

πριν εκπνεύσει για τα καλά κι αυτό το θερινό ανέκδοτο. 

Ή, τώρα που το σκέφτομαι, θα επιχειρήσω τριπλή διάνοιξη: 

Boob job και λοβοτομή στην καλύτερη τιμή!

Κι αν κάτι από τα δύο δεν πετύχει, μη σκας (όχι ότι θα έσκαγες, αλλά μη σκας)

Θα σου χαρίσω όλα τα λειτουργικά μου τμήματα:

τους δακρυϊκούς αδένες 

τα πέλματα 

λίγα μεμονωμένα κύτταρα εγκεφαλικά 

- αν τη γλιτώσουν απ' το ψαλίδισμα -

Μετά θα ηρεμήσεις 

και δε θα σε νοιάζει (όχι ότι σε ένοιαζε, αλλά δε θα σε νοιάζει)

για τα στραβοχυμένα μου βυζιά

για το ποσοστό καθαρής αλκοόλης στο αίμα μου 

Μετά θα ηρεμήσω

και δε θα με νοιάζει

για την πεσμένη τέντα στον κήπο σου 

για το όριο ταχύτητας στον περιφερειακό

Θα υποβληθώ σε δύο επεμβάσεις ρουτίνας.

Θα διατηρήσω μόνο επαρκείς αισθήσεις 

να μείνουν ήσυχοι οι καημένοι γονείς μου 

ότι δεν πήγε εντελώς χαμένο το 1/3 των χρημάτων της εξωσωματικής.

Κι αν κάποια από τις δύο δεν πετύχει, μη σκας (όχι ότι θα έσκαγες, αλλά μη σκας)

Θα σου στέλνω δώρο στα γενέθλιά σου 

κάθε χρόνο ένα φιλντισένιο πλήκτρο

- φτάνουν μέχρι τα 99 σου -

Μετά θα ηρεμήσεις 

και δε θα σε νοιάζει (όχι ότι σε ένοιαζε, αλλά δε θα σε νοιάζει)

αν τρώω τίποτα για βράδυ 

ούτε αν με πονάει το γυάλινο μπουκάλι 

Μετά θα ηρεμήσω

και δε θα με νοιάζει 

που θα 'χεις μεγαλώσει πια πολύ 

ούτε που μάδησα το πιάνο μου για σένα

Η ομορφιά

Την ομορφιά που βλέπω εγώ την αποδίδεις στο χαλασμένο οπτικό μου νεύρο

Την ομορφιά που μιλάω τη χρεώνεις στην τσακισμένη μου γλώσσα

Δικάζομαι για το άγγιγμα του Μίδα 

για το χρυσάφι που βρήκα έτοιμο

Εμπρός λοιπόν

Προσποιήσου την παρακμή σου 

Συνέχισε να διαπρέπεις στις προσομοιώσεις πρόωρου θανάτου 

Πείσε το κοινό για την ανεπιστρεπτί σου σήψη 

Στήσε την παράσταση 

το κύκνειο άσμα σου 

Εγώ είδα την ομορφιά και δεν μπορώ να την ξε-δω

Κράτησα στα χέρια μου την ομορφιά και δε γίνεται να την ξε-κρατήσω 

Περιχαρακωμένη πρωταρχική μνήμη 

Σείστρο του ονείρου 

Κλείστρο του τρίτου ματιού 

Την αλήθεια

ακραιφνώς

Ποια μέθη τρομερή τρύπησε, άνοιξε και κύλησε στη φλέβα;

Με ποιον τρελλό παλμό να διοχετεύσω τόσο αίμα εκτός έδρας; 

Αυτά κι άλλα πολλά ασύλληπτα ερωτήματα αναπάντητα. 

Και ένα ρητορικό:

Ποια μεγαλύτερη ευτυχία απ' το να υπηρετώ τον θρίαμβο του ναρκισσισμού σου;

Χρηματοοικονομικά

Τελικά δύσκολο πράγμα τα χρηματοοικονομικά.

Μια φορά κι εγώ προσπάθησα την τύχη μου στο χρηματιστήριο.

Οι κινήσεις μου κάθε άλλο παρά μελετημένες. 

Οικονομολόγοι, σύμβουλοι απηύδησαν όλοι.

Τελικά, ως ήταν φυσικό, απορρίφθηκα από κάθε προσφερόμενο πρόγραμμα επιβράβευσης. 

Για κάτι λιγότερο από τριάκοντα αργύρια 

καλούμαι να βιντεοσκοπηθώ 

οικειοθελώς 

σε ένα ψέμα 

σε μια οθόνη πράσινη

διαφημιστική γιγαντοαφίσα της φθοράς μου

προβάροντας το καινούριο μου φόρεμα από καλώδια 

σκαρφαλωμένη σε μια πόζα 

που θα κλείνει το μάτι στους νέους εταίρους 

ενώ εκείνοι θα χτυπούν παλαμάκια 

και θα επιβουλεύονται το ισοζύγιο 

σπασμένο σαν πορσελάνινο βάζο. 

Ανάμεσα στα βρώμικά τους χέρια 

ούτε ένα σάρκινο καποτάστο.

Μόνο υπέρ του δέοντος δαπάνες,

συμφωνίες για ανταλλάξιμα κορμιά 

με προαποφασισμένο κόστος οριακό.

Ανάμεσα στα χέρια τους και στα πόδια μου 

μια μεγάλη τρύπα μηδέν

και ένα υποδεκάμετρο ανάστημα ανδρικό

Αυτά είναι τα νεότερα από την εγχώρια αγορά. 

Τα περί εξαγωγών είναι γνωστά. 

Κι αν δεν μπορώ να συνοψίσω την εμπορική μου επιτυχία σε εννιά νύχτες, μπορώ τουλάχιστον να ονειρεύομαι 

την υποσχεθείσα ανατίμηση της αξίας μου σε ευρώ, 

την αποκατάσταση του αποθεματικού της υπομονής,  

τη συναισθηματική διαθεσιμότητα

και διάφορα άλλα μεγαλεπήβολα 

σχέδια επενδυτικά.

Τέλος εποχής

Κάποιος να σφυρίξει λήξη.

Η συρόμενη πόρτα κόλλησε στο πάτωμα από καρό αγωνία.

Τρία τσεκούρια καρφωμένα στα σπλάχνα του πεύκου 

προκαλούν μιαν ακατάσχετη αιμορραγία ρετσινιού

και φωνάζουν "πλούσια η κοπή στην υπηρεσία της θρέψης"

Το ηλιακό φως ξαναβαφτίζεται.

Τώρα θα λέγεται έκλειψη ή

πρώην κίνδυνος.

Τα τζιτζίκια σύσσωμα αλλάζουν επάγγελμα 

μετά την εκπρόθεσμη διαπίστωση πως το τραγούδι τους φέτος δεν έκανε σουξέ.

Τι σημασία έχουν όλα αυτά; 

Στιγμιότυπα σε μια οθόνη 

από μια άλλη γη 

που το λευκό σημαίνει λευκό 

και το μαύρο σημαίνει λευκό 

λίγο μακρύτερα απ' τον δρόμο με τους πωλητές φυτικών λιπασμάτων 

Για μένα το θέμα είναι να πάψω

να ψαχουλεύω με τη μύτη και το στόμα

το ανοιχτό δεύτερο κουμπάκι στο δροσερό πουκάμισο,

Αφού όλο βρίσκω 

ένα κατακίτρινο χωράφι από καλοκαιρινές ματαιώσεις. 

Βαρύς καρπός στο λίκνο τους.

Ο άνεμος μας παριστάνει τον θεριστή.

Όλα τα είχα υπολογίσει.

Μέχρι και τη διάρκεια του Αυγούστου. 

Κοιτάζω το ρολόι μου.

Όλα τα είχα υπολογίσει.

Δύο βδομάδες για τους εορτασμούς.