και θα σηκώσεις τους ώμους
Ξανά θα φύγεις απ' το τραπέζι
με δέκα στρώματα σκόνη
και σοβάδες στην πλάτη σου.
Θα φορέσω κι εγώ σα μανδύα το τραπεζομάντιλο
γύψινη
στολισμένη με κηροπήγια και φωτιές
Ξανά θα φύγω απ' το τραπέζι
με ένα μπουκάλι στο στομάχι
και κρίνα στο λαιμό μου.
Από την άλλη και τι ζήσαμε, θα πεις
Να ανταλλάξουμε ευχές την πρωτοχρονιά
ίσως σε έναν ξένο τόπο
με άλλα κανάλια
χωρίς κηροπήγια και φωτιές
κι ας είμαι γύψινη όλη σπασμένη
αφού είσαι από γυαλί όλος φυσητός
το νερό και τα άνθη δεν τα βάσταξες στο στόμα σου
μια κοίτη ξέβραζε ξεραμένα λόγια
τρεις μισές λέξεις μες στην πρόταση
Δεν θυμάμαι ανάγνωση.
Ούτε γραφή θυμάμαι.
Κι αυτά που δε ζήσαμε θα τα ξεχάσω τελευταία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου