Η κιβωτός

Η καταιγίδα

τα απόνερα του ουρανού

Τα ελάφια βοσκούσαν κατά ζεύγη. 

Είδηση δεν είχαν πάρει 

από τις μετεωρολογικές προγνώσεις.

Από την άλλη, εμείς

παραταγμένοι 

Έτοιμοι 

να συνεχίσουμε το είδος

γιατί αρέσει του Θεού μας

Πρόθυμοι 

να διαιωνίσουμε το θανείν 

γιατί, όσο αν πεις, έχει βολέψει 

Νώε, Νώε 

Αν ήθελες να γίνεις ο Σεβάχ 

γιατί δε σκαρφάλωνες στη ράχη της φάλαινας; 

Η βροχή

τα αφρόνερα του ουρανού 

Απόψε πριν τη φουσκοθαλασσιά 

έψαχνες εναγωνίως το ταίρι σου 

- σαν ελάφι κι εσύ 

και σαν ήρωας της παλαιάς διαθήκης -

Από την άλλη, εμείς 

έξυπνοι 

Διατεθειμένοι να ζήσουμε 

απ' την αρχή 

Έτοιμοι

να στήσουμε τα σπίτια μας 

σε μια Βαγδάτη που θα την έλεγαν ίσως 

Καλαμάτα 

Νώε, Νώε 

Άχρηστε και μωρέ

Τι μ' έφερες σ' αυτό το μοιραίο πλοίο;

Εδώ προορίζονται για επιβίωση.

Η παλίρροια

η γέννα του ουρανού 

 

Αν κάτι πάει στραβά, είπες, 

κρατήσου απ' αυτή τη σανίδα 

και μου έδωσες τον σταυρό σου 

Αν κάτι πάει στραβά, είπα, 

θα πνιγώ ευχαρίστως 

με αυτόν τον σταυρό