Δεκαεφτά λερωμένα πέπλα
και μέσα η νύφη
από άψητο πηλό
Καθένας μαθαίνει
να κοιμάται σε θέση ισορροπίας
με τον ιδιωτικό του εφιάλτη
(έστω κι αν φύσει ταλαντούμενος)
Δεκαοχτώ ωσμωτικές μεμβράνες
κι απ' έξω η νύχτα
από μανιασμένη δίψα
Μας πρόλαβαν
Τα παιδιά με τα κέρματα
Οι δάσκαλοι με τις κιμωλίες
Οι γυναίκες με την προσευχή
Κάνουν τόπο τα βουνά
να ανατείλει ένα κίτρινο τίποτα
Αλλά πιο πολύ
να γκρεμιστεί απ' τον ουρανό
το τελευταίο τεκμήριο ρομαντισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου