Τις Κυριακές
Θα εξορμώ στην επιφάνειά σου
Θα εξαπολύω τα χείλη μου
- τροφοσυλλέκτρια κι άλλοτε αρπακτική -
Θα ιδρώνω σ' όλα τα χρώματα
να με σκουπίζεις με το λευκό σου φανελάκι
Τις Κυριακές
Θα πίνω το ραγισμένο γυαλί και το σκουριασμένο σίδερο
Θα σπέρνω θάνατο εκατέρωθεν του κρεβατιού
ν' ανθίζουμε ανάμεσα εμείς
Θα διπλώνω τη θλίψη μου σε χάρτινα βαρκάκια
στο νιπτήρα πλεούμενα γράμματα
για να διαβάζεις
Τις Κυριακές του άλλοτε τότε.
Και ο παλμός του σπιτιού μου θα χτυπάει στη φλέβα της οδού σου
Ο μυστικός σκοπός του χρόνου θα νανουρίζει τον ύπνο μας
να κλείνουμε μέσα του αυτόν, τον δικό μου
και τον άλλον, τον δικό σου, χειμώνα
Τις Κυριακές του άλλοτε τότε.
Τώρα δεν υπάρχει μέρα που να μην είναι Δευτέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου