Αν γυρίσεις απόψε μην κλειδώσεις την πόρτα.
Θα γλιστρήσει μια σκιά δίπλα σου στο κρεβάτι
κι ένα ανεπαίσθητο τίναγμα ονείρου
να ζεστάνεις.
Δεν ξέρω πώς να γυρίσω απόψε.
Με τι σφυρί και τι δρεπάνι να δουλέψω
του στρώματος όλη τη γη.
Σε λίγες ώρες η κοραλλένια ακτίνα
- ένα θλιπτικό φως από την άκρη του κόσμου -
θα στάξει πάλι απ' το παράθυρο
στα μαρμάρινα νερά του τραπεζιού.
Έτσι περνάνε τα μακρά πρωινά στο άδειο σπίτι
με τα κέρινα ομοιώματα
και τρόπαιο την αδίστακτη ανάγκη.
Κι αυτή η ελπίδα συμπυκνωμένη στο φούρνο μας ψήνει.
Κι αυτή η πίκρα απλωμένη ανάμεσα σε λευκές φανέλες
στολίζει σήμερα την πίσω μας αυλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου