Οκτώ

Τα κατάφερα. 

Πιστεύω τους μύθους του Αισώπου 

και κυρίως αυτούς με τους λύκους και τις αλεπούδες 

Ψάχνω στις φλέβες ενός κίτρινου φύλλου 

το ξένο τοπίο

και το βλέμμα επιστρέφει άγγιγμα καρφί 

Εσύ κι όλη η χλωρίδα κι όλη η πανίδα στα πόδια σου 

των δακρύων της ιερής εικόνας αναχώματα

Μετράω πουλιά, αστέρια, πρόβατα 

ένα χάδι στο στήθος μου πολύ πιστευτό 

Τι κατάφερα; 

χειροπέδες βραχιόλια δένουν τον λεπτό καρπό μου με το μίσχο σου

Σε μετράω στα πεσμένα δέντρα 

στα κλαίοντα πλάσματα του Θεού 

ένας δορυφόρος της γης σχεδόν σάρκινος 

Τα καταφέραμε 

να μην ξέρουμε 

προς τα πού πέφτει ο ήλιος 

προς τα μέσα ή προς τα έξω 

προς τα πού γέρνει το θέρος

προς το πριν ή το μετά 

Τι καταφέραμε

Αύριο θα ανοίξω το παράθυρο να δω με τα μάτια μου το περιβόητο φθινόπωρο