σε ανάκλιντρα μεθούν οι καπνιστές του σύννεφου
τη μαύρη αιθάλη, τον χαμό που επικρατεί
και μας χλευάζουν που μας χύνεται η ζωή
απ' το σπασμένο στόμα
Κι όλο έρχονται καινούριοι πολεμιστές του θανάτου
Κι όλο κατεβαίνουν ενισχύσεις απ' την οριζόντια σχισμή της μπλε γαλάζιας ένωσης
Κι όλο στο τέλος θριαμβεύει ο μεγάλος κλαδευτής
Και πάλι δουλεύουν τα ακούραστα τριβέλια
Και πάλι γεννάνε οι μήτρες της τέφρας
παχουλά μωρά με νωχελικά μάτια
για να νικήσουν αύριο τον άγριο γύπα
με την ευχή της μάνας τους
Μemento mori
Τι να απομείνει ζωντανό σαν πέσει το αλέτρι στο αφράτο χώμα;
Είναι και κάποιοι που φτάνουν στη μυλόπετρα.
Μέχρι εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου